Heumen, Mook & Middelaar
Heggenvlechten is de afgelopen jaren in rap tempo populair geworden als een natuurvriendelijk alternatief voor hekwerken en prikkeldraad.
Jef Gielen, die zelf al sinds de jaren 80 begaan is met het ontwikkelen van heggen en houtwallen vanuit zijn betrokkenheid bij Das & Boom, roept op om deze gebruikelijke methode, ook wel “heggenleggen” genoemd, voortaan te onderscheiden van het échte “heggenvlechten”, waarbij de stam niet wordt ingekapt maar jonge takken slechts worden geknikt, gebogen en gevlochten. Een zorgelijke ontwikkeling volgens Gielen, mede omdat hiermee de traditie van het echte heggenvlechten een stille dood dreigt te sterven. Dit lijkt misschien een nuanceverschil, maar volgens de heggenkenner zijn de resultaten van de beiden technieken wezenlijk anders. Zo moet het heggenleggen iedere twintig tot dertig jaar herhaald worden, terwijl heggenvlechten eeuwenlang behouden blijft. Dit herhaaldelijk opnieuw neerleggen gaat ten koste van de insecten in de struiken. Ook maakt de inkeping bij het heggenleggen een grote wond in de stam waardoor de struik kwetsbaar wordt voor schimmels. Gielen voelt zich hierin ondersteund door Duits onderzoek dat de overblijfselen van het authentieke heggenvlechten heeft onderzocht, en hierbij werd op het vasteland van Europa geen enkel spoor van het heggenleggen aangetroffen. Zijn oproep aan natuurbeheerders om zich voortaan enkel nog maar op het heggenvlechten toe leggen en daarmee een “nieuwe” duurzame Nederlandse methode te omarmen stuit echter ook op weerstand. Heggenleggers uit de omgeving zijn kritisch op het Duitse onderzoek, omdat de wond van het heggeleggen na een herstelperiode bijna niet meer zichtbaar is. Ook duurt het met het traditionele heggenvlechten te lang voordat het een geschikte barrière voor vee vormt, terwijl het heggenleggen juist relatief snel een dichte heg oplevert die vee kan omsluiten.
